خطبه پيامبر(ص) در روز غدير، سراسر درس توحيد و خداشناسي ا‌ست. عبارت‌هاي بليغ و شيواي پيامبر(ص) آن‌چنان زيبا به توصيف خداوند مي‌نشيند كه در هيچ كلاس درسي نمي‌توان اين‌گونه شيوا درس خداشناسي گرفت؛ <الحَمْدُ للهِ الَّذِي عَلاَ فِي تَوَحُّدِهِ وَ دَنَا فِي تَفَرُّدِه وَ جَلَّ فِي سُلطَانِهِ وَ عَظُمَ فِي أرْكَانِهِ وَ أحَاطَ بِكُلِّ شَيءٍ عِلماً وَ هُو فِي مَكَانِهِ وَ قَهَرَ جَميع الخَلْقِ بِقُدرَتِهِ وَ بُرهَانِهِ حَميداً لَمْ يَزَلْ، مَحْموداً لايَزالُ وَ مَجيداً لايَزُولُ و مُبدِئاً و مُعِيداً و كُلُّ اَمرٍ إلَيهِ يَعُودُ...>؛
حمد و ستايش خداوندي را سزاست كه

كلمه الصمد در الله الصمد به چه معنا است؟
براى واژه "صمد" در واژه نامه ها، روايات و كلمات مفسران معانى زيادى ذكر شده است؛ لذا در اين مختصر نمونه هايي را از هر سه گروه(لغت، روايت و تفسير) بيان مي كنيم.
الف. راغب در مفردات مى‏گويد: صمد به معناى آقا و بزرگى است كه براى انجام كارها به سوى او مى‏روند، و بعضى گفته‏اند: "صمد" به معناى چيزى است كه تو خالى نيست، بلكه پر است.[1]
ب. امام حسين (ع) در حديثى براى صمد پنج معنا بيان فرموده است: